مسعود محمدی، علی اکبر ویسی رایگانی، رستم جلالی، نادر سالاری،
دوره ۱۰، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: استرس شغلی یکی از شایع ترین اختلالات روانپزشکی در پرستاران می باشد. با توجه یه همراستا نبودن مطالعات انجام شده در پرستاران شاغل در ایران، این مطالعه مروری ساختارمند و متاآنالیز جهت تعیین شیوع استرس شغلی در پرستاران شاغل در بیمارستان‌های ایران انجام شد
روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه مرور سیستماتیک و متاآنالیز در محدوده سالی ۱۳۸۰-۱۳۹۶ می باشد. مقالات مرتبط با استرس شغلی از طریق جستجو در پایگاه‌های SID ،و (MEDLINE(PubMed و Sciencedirect و Google Scholar به دست آمد، ناهمگنی مطالعات با استفاده از شاخصI۲ بررسی شد. تحلیل داده‌ها بوسیله نرم‌افزار Comprehensive Meta-Analysis انجام شد.
یافته ها: در ۱۷ مقاله موردبررسی، شیوع کلی استرس شغلی در پرستاران شاغل در بیمارستان‌های ایران ۶۰ درصد (۱/۴۸-۷/۷۰ درصد: حدود اطمینان ۹۵%) به دست آمد، بیشترین شیوع استرس شغلی در پرستاران زنجان و زابل با ۴/۹۷ درصد (۳/۹۹-۹۹ درصد: حدود اطمینان ۹۵%) و کمترین شیوع استرس شغلی در پرستاران کاشان با ۷/۴ درصد (۵/۲-۹/۸ درصد: حدود اطمینان ۹۵%) به دست آمد،، به منظور بررسی ناهمگنی نتایج متاآنالیز، آزمون متارگرسیون انجام و گزارش شد که با افزایش حجم نمونه در مطالعات مورد بررسی شیوع استرس شغلی کاهش پیدا می‌کرد (۰۵/۰>P).
نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای استرس شغلی در پرستاران شاغل در بیمارستان‌های ایران لازم است تا سیاستگزاران سلامت اقدامات موثری را در جهت حذف و کاهش عوامل ایجاد کننده استرس در پرستاران اتخاذ نمایند تا زمینه کاهش شیوع استرس در پرستاران و افزایش راندمان کاری فرآهم آید.
