علیرضا عسکریان، مهناز میرزا ابراهیم طهرانی، سید محمدتقی ساداتی‌پور، سید علی جوزی، رضا مرندی،
دوره ۱۲، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: مدیریت ریسک واحد، یک جزء حیاتی از مدیریت پالایش گاز محسوب می‌شود که اگر به‌خوبی مدیریت نشود ممکن است به توقف تولید منجر شود. هدف از این مطالعه ارائه یک مدل ساختاری برای واکاوی نقش و تأثیرگذاری متغیرها بر توقف فرآیند تولید گاز در پالایشگاه گاز می‌باشد.
روشکار: این مطالعه به‌منظور بررسی ریسک‌های کلیدی در توقف استحصال گاز ترش در واحد شیرین‌سازی گاز پالایشگاه گاز واقع در عسلویه به‌صورت توصیفی-تحلیلی انجام گرفت.
جهت تجزیه‌وتحلیل ریسک‌های واحد، ابتدا از روش نمودار استخوان ماهی استفاده شده و سپس مدلسازی داده‌ها برای حادثه توقف تولید استحصال گازترش پالایشگاه با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری انجام گرفت. جهت مدلسازی و تحلیل از نرم‌افزارهای SPSS ۲۴ و Smart PLS ۲ استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که «ریسک مرتبط با متغیر محیط» با ضریب مسیر ۰/۹۴۳ و آماره تی ۱۰۳/۷۹۱، «ریسک مرتبط با تأمین هزینه» با ضریب مسیر ۰/۹۳۷ و آماره تی ۹۵/۱۶۸، «ریسک مرتبط با پیاده‌سازی سیستم‌های مدیریتی» با ضریب مسیر ۰/۸۴۷ و آماره تی ۳۵/۲۳۶، «ریسک حوادث» با ضریب مسیر ۰/۷۹۱ و آماره تی ۲۵/۴۱۰، «ریسک مرتبط با زمان» با ضریب مسیر ۰/۷۵۸ و آماره تی ۱۵/۱۲۱ و ریسک مرتبط با خطای انسانی با ضریب مسیر ۰/۷۱۲ و آماره تی ۱۱/۲۱۵ به ترتیب با ضریب اهمیت مسیر بیشتر نسبت به سایر ریسک ها بر ریسک توقف تولید مؤثر می‌باشند. همچنین با مقایسه ضرایب مسیر مربوط به ریسک‌ها می‌توان دریافت که تأثیر هر یک از ریسک‌ها نسبت به توقف تولید با یکدیگر متفاوت است.
نتیجه‌گیری: باتوجه‌به یافته‌های پژوهش، متغیرها و مؤلفه‌های قابل‌ردیابی مختلفی روی شاخص توقف تولید در صنعت گاز تأثیرگذار می‌باشد؛ بنابراین لازم است نقش این ریسک‌ها در وقوع رویداد بررسی گردد و برنامه‌ریزی مناسبی جهت پیشگیری از خسارت به پالایشگاه گاز اتخاذ گردد.
