یونس مهری فر، سلیمان رمضانی فر، سونا بیرامی، سارا طالب الحق، احسان رمضانی فر، پردیس امیری، مصطفی پویاکیان،
دوره ۱۲، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: سالیانه در سراسر جهان، هزینههای زیادی از تولید ناخالص ملی کشورها در پی وقوع حوادث شغلی اتلاف میشود. برآورد این هزینهها میتواند در راستای سرمایهگذاری بهینه و پایهگذاری سیاستهای مناسب در بسیاری از کشورهای دنیا ازجمله ایران حائز اهمیت باشد. لذا، این مطالعه با هدف بررسی مطالعات انجامشده درزمینۀ اقتصاد ایمنی و هزینهیابی حوادث در ایران از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۱ انجام شده است.
روش کار: بهمنظور انجام این پژوهش مروری از پایگاههای داده معتبر «Web of Science»، «Embase»، «IranDoc»، «SID»، «Magiran»، «Google Scholar»، «PubMed» و «Scopus» استفاده گردید. مقالات در این پایگاههای داده با جستجوی کلیدواژههای فارسی همچون «حادثه»، «هزینه حوادث»، «حوادث شغلی»، «ایران» و معادل انگلیسی آنها شامل «Accidents»، «Accident Costs»، «Occupational Accident» و «Iran» در بازه زمانی ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۱ جستجو و استخراج گردیدند.
یافته ها: از میان ۶۶ مقاله شناساییشده، ۱۹ مقاله بهعنوان مقالات نهایی انتخاب گردید که از این میان ۱۱ مطالعه در صنعت حملونقل و ۸ مطالعه در سایر صنایع اجرا شده بودند. در میان این مطالعات، ۹ مطالعه فقط به بررسی و بیان هزینههای کلی و ۶ مطالعه به تفکیک به بررسی و بیان هزینههای مستقیم، غیرمستقیم و کلی پرداخته بودند. ۴ مطالعه دیگر نیز به بررسی و بیان هزینههای ناشی از حوادث به صورتهای دیگر پرداخته بودند. گفتنی است که در ۳ مطالعه میزان هزینههای مستقیم بیشتر از هزینههای غیرمستقیم برآورد شده است. همچنین، بر اساس مطالعات میزان خسارت وارده به تولید ناخالص داخلی از ۰,۰۳ تا ۶.۴۶ درصد از تولید ناخالص ملی بود.
نتیجه گیری: نتایج حاصل از مرور مطالعات نشان داد که حوادث شغلی سبب اتلاف بخش قابلتوجهی از تولید ناخالص ملی ایران میشود. لذا بهمنظور جلوگیری از اتلاف چنین هزینههای سنگینی توصیه میگردد تا مطالعات دیگری درزمینۀ ارتباط سرمایهگذاری در بخش ایمنی و کاهش هزینههای حوادث با توجه به گروهبندی مشاغل بهویژه در صنایع فرآیندی، خدماتی و تولیدی صورت بپذیرد.
احسان رمضانی فر، کامران غلامی زاده، ایرج محمدفام، مصطفی میرزایی علیآبادی،
دوره ۱۳، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: ارزیابی ریسک مقیاسی برای پیشبینی قابلیت اطمینان است و میتواند تعاملات بین اجزا و متغیرهای فرآیند را مدیریت کند. از طرفی قابلیت اطمینان یک جزء یا یک مانع ایمنی میتواند بر ریسک کلی سیستم تأثیرگذار باشد. به عنوان یکی از مهمترین موانع ایمنی مخازن ذخیرهسازی، خرابی سیستمهای فوم میتواند عواقب شدیدی را به همراه داشته باشد؛ بنابراین سیستمهای فوم برای کاهش خطرات ناشی از آتشسوزی و خسارات ناشی از آن دارای اهمیت بالایی هستند.
روش کار: این مطالعه با هدف تعیین علل ریشهای دخیل در شکست سیستمهای فوم ثابت مخازن ذخیرهسازی از طریق آنالیز درخت خطای فازی و برآورد قابلیت اطمینان آن صورت گرفت. در محاسبات درخت خطای متعارف معمولاً از دادههای دقیق برای ارزیابی احتمال وقوع رویدادهای پایه استفاده میشود؛ بنابراین در رویکرد معرفی شده، مجموعههای فازی در جهت کمّیسازی احتمالات رویدادهای پایه و مدیریت عدم قطعیت استفاده گردید. در نهایت، با توجه به احتمال رویداد نهایی، قابلیت اطمینان سیستم برآورد شد.
یافته ها: یافتهها نشان داد که ۱۳ رویداد پایه در عملکرد سیستمهای فوم ثابت مخازن ذخیرهسازی نقش دارند. علاوه بر این، خرابی مسیر کابل و سیستم تشخیص (حسگرهای دما مقاومتی)، تنظیم اشتباه کلید فعالسازی و ممتد عمل نکردن سیستمهای تولیدکننده کف، سه عامل تأثیرگذار بر قابلیت اطمینان سیستمهای فوم ثابت بودند. با استفاده از روش پیشنهادی، قابلیت اطمینان سیستم ۰,۸۴۷۰ برآورد گردید.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که میتوان از روش درخت فازی به عنوان ابزاری قابل اعتماد برای تخمین قابلیت اطمینان با استفاده از قضاوت کارشناسان استفاده کرد. همچنین، مطالعه حاضر سازگاری منطق فازی را برای ارزیابی احتمال نقص رویدادهای پایه درخت خطا نشان میدهد.